Kiedy pierwszy raz usłyszałam o książce Hectora Garcia i Francesca Miralles spodziewałam się czegoś w stylu Hygge, tylko w wersji japońskiej. Wiecie, taki przepis na szczęście. Ale bardzo się myliłam. Książka Ikigai. Japoński sekret długiego i szczęśliwego życia jest receptą na długowieczność. To właśnie w Japonii żyje najwięcej osób w wieku ok. 100 lat. Cieszą się przy tym dobrym zdrowiem i są nadal bardzo aktywni. Najwięcej takich osób mieszka na Okinawie, i to właśnie tam autorzy książki pojechali zgłębić sekret ikigai. Przeprowadzili setki wywiadów z dziarskimi japońskimi staruszkami, przy okazji wpadli na kilka imprez urodzinowych, na których ze względu na wiek jubilata nie wypada śpiewać "100 lat".
Ikigai można przetłumaczyć jako "szczęście płynące z bycia stale zajętym". Japończycy to naród znany ze swojej pracowitości. Nawet po przejściu na emeryturę zostają bardzo aktywni, nie porzucają ulubionych zajęć. Oddają się swoim pasjom, spotykają z przyjaciółmi, pracują w ogrodzie. I wiecie co, na pewno coś w tym jest. Niedawno umarł mój cioteczny pradziadek. Miał 104 lata. Bardzo długo był aktywny, chyba do 100 jeździł na rowerze. I to tak, że ludzie się na niego skarżyli, że jeździ jak wariat.
Książkę czytało się bardzo przyjemnie. Nie ma w niej pseudopsychologicznego bełkotu, nie znoszę takich książek. Wszystkie rady są dosyć proste do wprowadzenia w życie, choć niektóre wymagają samozaparcia. Wszystkie sprowadzają się do 10 zasad:
1. Bądź zawsze aktywny, nigdy się nie zatrzymuj.
2. Przyjmuj życie ze spokojem.
3. Nie jedz do syta (to taka rada specjalnie na Tłusty Czwartek 😝).
4. Otaczaj się dobrymi przyjaciółmi.
5. Do swoich następnych urodzin zadbaj o formę.
6. Uśmiechaj się.
7. Odnów swoją relację z przyrodą.
8. Bądź wdzięczny.
9. Żyj chwilą.
10. Podążaj za swoim ikigai.
Jeśli jesteście ciekawi rozwinięcia tych rad, sięgnijcie po książkę. Mi się podobała :)
Czyli w naszych realiach "zabij leniwca kanapowego, odetnij mu wi-fi :)" Jestem ciekawa na ile japońska recepta jest do zastosowania w realiach słowiańskich. Chętnie sięgnę po ten tytuł.
OdpowiedzUsuńPomysłowe :D Pewnie przeczytam tą pozycję :D
OdpowiedzUsuńSpotkałam się już z tym tytułem i sama byłam zaskoczona, że chociaż głęboko fascynuje mnie kultura Dalekiego Wschodu oraz kwestia starości, nie znałam pojęcia Ikigai. Już sama obietnica zgłębienia zagadki długowieczności brzmi frapująco...
OdpowiedzUsuńWprawdzie zetknęłam się z niepochlebnymi komentarzami dotyczącymi kompozycji samej ksiażki, lecz wiadomo - ile czytelników, tyle perspektyw, a wydaje mi się, że temat jest na tyle frapujący, że nie oparłabym się przeczytaniu tego opracowania. Jeżeli zaś chodzi o samą koncepcję Ikigai - nie mam wątpliwości, że zdumiewająca dynamika stulatków stanowi właśnie rezultat pielęgnacji więzi z życiem, poprzez samo życie właśnie. W moich oczach życie przyjmowane jako aktywne podejmowanie wyzwań i uczestnictwo w każdym jego przejawie jest olśniewające swojej dotykalności. Nie mam wątpliwości, że jakość życia mierzy się właśnie poczuciem sensu i poczuciem bycia potrzebnymi, co uosabiają pełni animuszu mieszkańcy niebieskich stref :)
Bardzo spodobały mi się idee zawarte w tej książce, ale uważam, że przedstawili je zbyt powierzchownie i chaotycznie. Do tego wspominali np. o wielu wywiadach ze starszymi Japończykami. Czemu ich więcej w środku nie ma, tylko takie zatrzęsienie wyciętych cytatów? Nie skorzystali z tego, co mogli. Niemniej, całość dość przyjemna.
OdpowiedzUsuńA mnie się właśnie bardzo podoba taka forma. Przecież nie zawsze musicie mieć podane wszystko na talerzu. Po tej lekturze możecie sami zacząć eksperymentować ze swoim życiem i dojść do tego, co dla Was jest najlepsze. Ja już wiem, że w najbliższym czasie czeka mnie nadanie paczki ups z tą pozycją. Nie mogę się doczekać, aż do mnie dotrze.
OdpowiedzUsuńświetnie to wygląda!
OdpowiedzUsuńBardzo ciekawa lektura. Dla zainteresowanych tematyką długowieczności fajnym miejscem będzie również blog https://dlugowiecznosc.org/. Można tam znaleźć wiele rzetelnych artykułów.
OdpowiedzUsuń