Przemyślenia przy niedzielnej kawie

Tydzień temu na Instagramie Cassey Ho pojawiło się jej zdjęcie z podpisem "W końcu mam perfekcyjne ciało". Każdy kto śledzi jej kanał lub bloga powinien od razu zorientować się, że photoshop poszedł w ruch, a zdjęcie jest jedynie prowokacją. Nie zabrakło jednak zachwytów "nową" sylwetką Cassey, pojawiły się też głosy, że nadal jest za gruba. Nie wierzyłam co czytam.

Źródło

Na jej kanale jest też film "Perfect body". Szczerze mówiąc, po obejrzeniu chciało mi się płakać. Nigdy nie zrozumiem uwielbienia i promowania wychudzonej sylwetki, ani też wielkich sztucznych tyłków Nicki Minaj. Dla mnie Cassey wygląda zgrabnie, a przede wszystkim zdrowo i naturalnie. To powinien być "body goal".

Chyba właśnie takie reakcje powstrzymują mnie przed wrzucaniem swoich zdjęć na bloga, a do odpornych nie należę. 

Niestety, zawsze znajdzie się ktoś, komu nie będzie się podobało to co robisz i jak wyglądasz. Wytknie Ci to głośno i wyraźnie, czy to w Internecie, czy w "realu". Nieważne jak ciężko pracujesz, jak bardzo jesteś dumna ze swoich postępów. Jakaś drobna uwaga, nawet od obcej osoby, i jakby zeszło z Ciebie całe powietrze. To co, że cieszę się z powrotu do rozmiaru 38, babcia za każdym razem na mój widok wykrzykuje "Oooo, poprawiłaś się". Choćbym akurat schudła 3 kg. Wieczorami macham hantlami, robię przysiady i wykroki, po czym słyszę od koleżanki, że umięśnione łydki są obrzydliwe. 

Nigdy nie zapomnę jak przyszła do mnie koleżanka, która pokonała zaburzenia odżywiania. Miała łzy w oczach, bo inna kobieta od nas z pracy zapytała ją czy jest w ciąży, czy po prostu jest taka gruba. Ta pytająca koleżanka ma obecnie idealną figurę. Kuli.

I te ciągłe pytanie "Chce Ci się?". Tak, chce mi się. Chce mi się czuć lepiej ze sobą. Chce mi się mieć więcej energii. Chce mi robić postępy, cieszyć z drobiazgów typu: zrobienie serii męskich pompek.

Dobra, wyżaliłam się. Idę machnąć jakiś trening.

M.